همه ی ما روزی میمیریم اما کاش لذت کوتاهی از دنیایمان ببریم. دنیایی که ستاره هایش به روشنی صورت زیبای معشوقه ی باکره است. خورشید همچون صدفی نقره ای رنگ از پس ابر تیره نگاهمان میکند. آجرهای سرخ رنگ خود را به نم نم باران میسپارند تا زرد روی شوند. باد همچون آغوش مادرم جایگاه رازهایم است. از دست دادم سوغاتی آدم ها را، مرگ لذت بخش شد. کودکانه میگویم، مرگ برایم زود بود.
الهام گرفته از فیلم The Book Theif.
کاشکی داشتن تو را بیشتر تجربه...نه، درک میکردم.
کاشکی گذر زمان را درک...نه، حــس میکردم.
کاشکی دستانت را حــس...نه، لمـس میکردم.
کاشکی موهایت را لمـس...نه، بــو میکردم.
کاشکی صورتت را بــو...نه، نگاه میکردم.
کاشکی لبانت را نگاه...نه، مزه میکردم.
کاشکی حرفهایت را مزه...نه، گوش میکردم.
کاشکی
تو را
درک میکردم.
نمی خواهم شعار بدهم یا که فریاد سفیهانه ای سر دهم
می خواهم بشکنم، آن دو دست سردت را... بشکنم
تو بودی که نقشۀ روزمرگی روزهایم را خریدی
و برای تنهایی شهر من مرز کشیدی
نقش سبز از دل جنگل هایش زدودی
و آفریدی سیه فام شبهای کویری
عبور بهانه ای نشد برای گذشتن از تو
غرور بی پروایم کرد، فرار تنهایم گذاشت
تنهایی خاطر من، بی میلی ظاهر تو
بخاطر بهانه ای، گذشت از خاطر تو
چگونه اجازه میدهی احساست را به حراج بگذارد؟
دخترک را پیدا کند و با او پیمان ببندد؟
امیدوارم که رویایت به حقیقت بپیوندد همانطور که من به زندگیت رنگ تازه ای دادم.
دوست دیرین من چرا خجالت می کشی؟
دوست دارم دوباره به عقب برگردی و از پشت مرا لمس کنی.
بدون قدم هایت متنفرم از آسمان آبی خیابانِ شهر.
امیدوارم دوباره چهره ام را ببینی که به راهت خیره مانده است و راهی ندارد.
اصلا مهم نیست که نمی توانم کسی مانند تو بیابم.
امیدوارم این بهترین حادثه برای تو نباشد.
مرا نبخش، یادم میاید گفتی: بعضی وقت ها از کسی شنیدم از او باید گذشت.
تو میدانی چقدر زمان سریع میگذرد بجز دیروز که فکر دروغ تو سالی به من گذشت.
روز پیروزی من یادت برود، تابستانی بود.
بدون قدم هایت متنفرم از آسمان آبی خیابانِ شهر.
برای فرارم راهی نگذاشته ای.
مهم نیست، دروغهایت همانند آن تابستان گرم و دلنشین بود.
مهم نیست که همه چیز را دربارۀ تو از دست داده ام، مهم نیست.